Na een korte maar goede nachtrust, staan we weer vroeg op. Het was onze laatste nacht in Sha’ar HaGolan. Vandaag gaan we naar Jeruzalem, met onderweg een aantal tussenstops. Onder luid vogelkabaal loop ik naar de eetzaal. In onze Kibbutz bevinden zich wel meer dan vijftig verschillende vogelsoorten en dat is goed te horen.
Rond 8:15 vertrekken we naar het zuiden. Onze eerste
tussenstop is in Bet She’an. Deze vruchtbare plaats was zeven millennia
geleden al bewoond en nu gaan we kijken bij de opgravingen. Er zijn hier
veel resten te vinden van Romeinse en Byzantijnse gebouwen, waaronder
een Romeins theater (waar spontaan het Wilhelmus gezongen wordt) en een
winkelstraat. Als we dit alles bezichtigd hebben, gaat een groot deel
van ons ook nog omhoog een steile heuvel op. Boven hebben we een
prachtig uitzicht over de opgravingen, maar ook zicht op nog oudere
gebouwen. Hier zijn nog resten van hele oude beschavingen te vinden,
zoals van de Egyptenaren en van de Filistijnen. Op deze plek werd Sauls
lichaam door de Filistijnen aan de stadsmuur opgehangen toen hij door
hen verslagen was. 
We rijden verder naar het Zuiden langs de
Jordaan. Aan de westkant zien we Palestina liggen, aan de oostkant
Jordanië. Langzaam maar zeker wordt het landschap steeds kaler. Bij Qasr
El Yahud maken we onze tweede tussenstop. Dit was waarschijnlijk de
plaats waar Johannes de Doper doopte. Het is dan ook een zeer
toeristische plek. Het stikt er van de mensen en van de kerken die hier
door christenen zijn gebouwd. Christenen van allerlei culturen komen
hier samen om deze `heilige` plek te bezoeken. Dat ligt niet aan het
water zelf. Dat ziet er vies bruin uit. Wat een verschil met gisteren,
toen we bij de bronnen van de Jordaan waren! Toen zag het water er zo
helder uit. Nu we hier staan, begrijpen we waarom Na’aman zich niet
wilde onderdompelen in de Jordaan. Toch zien we mensen met een jerrycan
water halen uit de Jordaan. Ook nog mooi: toen we de bus ingingen zagen we witte duiven. Dat deed me toch even denken aan de duif die op Jezus neerdaalde na zijn doop.
Na deze tussenstop rijden we Palestina in, naar Jericho. We hebben hier een mooi uitzicht op de berg waar Jezus volgens de overlevering verzocht was door de duivel. We lunchen bij de Arabieren. Best gaaf om ook iets van deze cultuur mee te krijgen! Daarna vertrekken we weer en rijden we Israël weer in, op weg naar Jeruzalem!
Vanuit Jericho is het een fikse klim naar Jeruzalem. We moeten bijna 1200 meter overwinnen, voordat we Jeruzalem bereiken. Dat moet zwaar geweest zijn voor de pelgrims die vanaf hier te voet naar Jeruzalem trokken! Wij hebben het maar makkelijk, zo in de bus. Eigenlijk zou je om het echte pelgrimsgevoel te krijgen, per voet of fiets naar boven moeten trekken, maar daar hebben we geen tijd voor.
En dan is het eindelijk zover. Hier hebben we zolang naar toegeleefd, ja, daar is dan eindelijk de stad waar we al zoveel over gelezen en gehoord hebben. We zien Jeruzalem liggen, gebouwd op de bergen. Terwijl we onze ogen uitkijken, rijden we naar de Olijfberg. Hier hebben we een prachtig uitzicht op de oude stad. We kijken uit op het tempelplein, waar nu een grote moskee staat. Dit was de plek waar Jezus huilde om Jeruzalem, omdat Hij wist wat er met de stad zou gebeuren. We
Hierna dalen we af naar de hof van Getsemane, waar Jezus werd verraden. Het is er helaas heel druk. Er ligt een drukke weg naast, we horen veel getoeter, en de plek is enorm toeristisch. Daarnaast kun je de tuin niet in en is hij erg klein. Wat wel leuk is, is dat er heel wat musjes zitten, die je hier trouwens sowieso overal ziet. Naast de hof ligt een grote kerk, waar we wat tot rust kunnen komen.
We rijden nu echt de stad in. Helaas staat het verkeer nogal vast en duurt het lang voordat we op de plek van bestemming aankomen. We gaan nu luisteren naar David Nekrutman, die werkt voor het Center for Jewish-Christian Understanding & Cooperation (CJCUC). Dit centrum bouwt bruggen tussen orthodoxe joden en christenen. Joden vertrouwen christenen vaak niet, doordat wij hen door de geschiedenis heen steeds hebben vervolgd. Ook Nekrutman had vroeger niets met christenen, maar door een bijzondere wending in zijn leven is hij in contact gekomen met christenen en is hij hen gaan respecteren. Nu ziet hij het als zijn roeping om contacten tussen joden en christenen te leggen. Nekrutman kan goed spreken, maakt veel grappen, en dat maakt dat hij goed te volgens is, ondanks onze vermoeidheid.
Na deze lezing vertrekken we naar ons hostel, The Post, in de binnenstad van Jeruzalem. Hier krijgen we een onaangename verrassing. Het blijkt dat men niet genoeg kamers heeft voor ons heeft. Een aantal mensen moet nu op een matras slapen in één van de kamers die toch al krap zijn. Hopelijk gaat dat een beetje lukken. Als compensatie krijgen we van het hotel gratis bier. Dat maakt toch weer wat goed.
De dag wordt afgesloten in een krappe en warme zaal. Toch is het een fijne afsluiting van een hele drukke, maar bijzonder mooie dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten