Dag 8: Israëls vroege en recente geschiedenis & een rabijnse lezing van het Nieuwe Testament

Wij zijn hier in Israël niet alleen om meer te weten te komen, maar vooral om iets te ervaren. Vandaag hebben we iets ervaren van de geschiedenis van Israël. Dat is een geschiedenis van prachtige hoogtepunten, maar ook van diepe dieptepunten.

De dag begon met de geschiedenis van Israël van zo'n drieduizend jaar geleden - de tijd van het koningschap van David. Een duidelijk hoogtepunt in de bijbelse geschiedenis van Israël: het volk was een eenheid, had een grote macht in de regio én bovenal: had een vorst die de HEER diende. Dit is wat we wéten, maar we hebben dit ook kunnen erváren. We hebben op de plek gestaan, waar zich zeer waarschijnlijk het paleis van David bevond. En als we om ons heen keken, zagen we de bergen die de stad Jeruzalem beschermden. Met een beetje inbeelding hoorden we David op zijn harp spelen en Psalmen zingen. De plek waar we dit alles meemaakten is de City of David. Dit is een heuvel die buiten de huidige muren van Jeruzalem ligt, maar archeologen hebben het zeer aannemelijk weten te maken dat dit wel degelijk de plaats was, waar zich de oude Davidsstad bevond.

Tweehonderd jaar na David was Hizkia koning. Hij heeft ons een tunnel nagelaten die de stad Jeruzalem met waterbronnen verbindt. Door deze tunnel trokken de strijdbare helden uit onze groep richting de vijver van Siloam. In de tunnel stond een flinke laag water. Voor de zwakkelingen uit de groep, die bang waren om nat te worden, werd daarom een alternatieve route via een droge tunnel aangeboden.
Vanaf de vijver van Siloam trokken we - weer door een tunnel - naar de overblijfselen van het complex van de Herodiaanse tempel. De Herodiaanse tempel is de tempel zoals die eruit zag in Jezus´ tijd. Het bekendste overblijfsel van de tempel is de zogenaamde klaagmuur. Het tempelcomplex was echter vele malen groter dan alleen de tempel. We kregen een kleine impressie van de grootsheid en glorie van dit enorme bouwwerk. Zo konden we met eigen ogen de restanten van de muren en triomfbogen zien, maar ook door een maquette en een animatie kregen we een goed beeld.
Het is lastig onder woorden te brengen wat we ´s middags hebben ervaren. De middag stond namelijk in het teken van de haat tegen het Joodse volk, die zijn kristallisatiepunt heeft gevonden in de Holocaust of Shoa. Ter herdenking van dit dieptepunt in de geschiedenis van het Joodse volk is Yad Vashem opgericht. Een monument dat als doel heeft dat de slachtoffers van de Holocaust nooit
vergeten worden, maar ook om hen te eren die Joden hebben gered. Wandelend door het monument kijk je het kwaad recht in de ogen. Er worden getallen genoemd van een niet te bevatten grootheid, maar in persoonlijke verhalen van Holocaustoverlevenden komt de ellende ook zeer dichtbij. Na twee uur door Yad Vashem gelopen te hebben, trokken we per bus naar een zaal waar we Holocaustoverlevenden konden spreken. We werden bemoedigd door hun moed en doorzettingsvermogen en ontroerd door de ellende die ze hebben meegemaakt.

Nu was het tijd voor rust en een stevige maaltijd. ´s Avonds was er namelijk nog een activiteit gepland. We kregen een lezing waarin we de gelijkenissen van Jezus leerden lezen met de ogen van een rabbijn. Eerst bekeken we een aantal gelijkenissen die door rabbijnen uit de tijd van Jezus verteld werden. Opvallend waren de overeenkomsten qua literaire, culturele en agriculturele achtergrond. Vervolgens zoomden we in op de gelijkenis van de verloren zoon. Vanuit rabbijns perspectief kregen we een veel dieper begrip van de betekenis van deze gelijkenis. We leerden hoe bizar het is dat de vader zijn zoon al tijdens zijn leven de erfenis geeft. We zagen hoe diep de jongste zoon was gezonken, dat hij de varkens moest voeren. En we leerden meer over de grootheid van Gods genade, als een zondaar terugkeert tot hem. Dát is wat deze gelijkenis ons leert en vanuit het Oude Testament en de rabbijnse traditie, kunnen we dit nog dieper verstaan.
Al met al hebben we heel wat ervaren vandaag. Nu is het tijd om te rusten en ons gereed te maken voor onze volgende dag, waarop we Bethlehem hopen te bezoeken.