dinsdag 14 februari 2012

Dinsdag 14 februari Impressie lezing Bible College



Vanmorgen waren we in Bethlehem te gast bij het Bethlehem Bible College (BBC). Daar werden we gastvrij onthaald door decaan Alex Awad. Hij gaf ons een boeiend inkijkje in het leven van Palestijnse christenen. De korte kennismaking van Alex met de professoren uit Apeldoorn liet zien dat de combinatie Mohammed Arie voor hem een heel gewone naam leek…

Allereerst vertelde Alex kort iets over het BBC. Samen met zijn broer startte hij in 1997 de eerste Bijbelschool in Palestijns gebied. Het BBC rust Palestijnse christenen toe om in hun eigen kerkelijke gemeenten dienstbaar te zijn in het Koninkrijk van God. De lessen zijn in het Arabisch. Met veertig procent mannelijke en zestig procent vrouwelijke studenten liggen de verhoudingen iets anders dan in Apeldoorn.

Alex vertelde dat er 50.000 Palestijnse christenen aan de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook wonen. In heel Israël wonen 117.000 Arabisch sprekende christenen. Het BBC roept studenten op om het land niet te verlaten en helpt hen om in Israël een bestaan op te bouwen.

Alex schetste in het kort zijn persoonlijke geschiedenis. Geboren in West-Jeruzalem, verloor hij in 1948 zijn vader door gevechten tussen de Hagana (Joodse verzetsbeweging) en het Jordaanse leger. Daarna werd het gezin door het Israëlische leger gedwongen om naar Oost-Jeruzalem te gaan. Later kreeg Alex de mogelijkheid om theologie te studeren in Zwitserland en Amerika en kwam bewust samen met zijn broer terug naar Israël om daar voor de Palestijnen een Bijbelschool op te richten.

In vogelvlucht nam Alex ons mee door de gebeurtenissen in Israël sinds 1948. Veel Palestijnen ervoeren de oprichting van de staat Israël als een catastrofe. Palestina werd door de Britten verdeeld in een Joods en Palestijns gebied, met een stukje Brits Mandaat rondom Jeruzalem. Nadat de Britten vertrokken, nam de VN het bestuur over. Voor de mensen die van huis en haard verdreven waren, zette de VN tentenkampen op. Deze zijn vandaag de dag veranderd in dichtbevolkte woongebieden. De VN wilde vluchtelingen terug laten keren of afkopen, maar beide gebeurden niet. Na de relatief vreedzame eerste Intifada bleef er voor de Palestijnen steeds minder land over voor Palestijnen door de toename van Joodse nederzettingen. De tweede Intifada – als reactie op de Joodse claim van Jeruzalem – verliep bloedig en veroorzaakte veel slachtoffers. Om Palestijnse zelfmoordterroristen tegen te houden, bouwde Israël een muur om het Palestijnse gebied.

Alex pleitte voor één Palestijnse staat waarin Joden, moslims, Palestijnen en christenen samen in vrede leven naar het voorbeeld van Amerika. Alle mensen zijn voor hem gelijk, maar vooral stond hij erop dat Palestijnen samen moeten leven met de Israëliërs. Uit het Nieuwe Testament blijkt volgens hem dat het Koninkrijk van God zich bevindt in de harten van de mensen en niet meer gebonden is aan een geografische locatie. Dat komt voor hem uit in het verschil tussen het oude en nieuwe verbond. De locus van het verbond heeft zich verplaatst van alleen de Joden naar de hele wereld, inclusief de Joden. Dit stelde ons voor veel vragen en interessante ideeën. Het Koninkrijk van God komt niet meer uit in landgrenzen maar in de mensen die in Hem geloven.

Kortom: een kennismaking met de situatie waarin de Palestijnen leven, die ons voldoende stof tot nadenken en discussie biedt. Aan ons de schone taak om het verhaal van Alex te plaatsen binnen alle gebeurtenissen in het Midden-Oosten van de afgelopen decennia met alle politieke gevoeligheden van dien en de Bijbels kaders. Ook de theologische vragen die opkwamen tijdens ons bezoek blijven onze aandacht vragen. Wat vooral belangrijk blijft is gebed. Gebed voor de Joden, gebed voor de Palestijnen en gebed voor vrede.


Arjan Droger

Geen opmerkingen:

Een reactie posten