Vandaag is het zover, we gaan te voet kennis maken met Jeruzalem. Om acht uur vertrekken we met de bus en rijden we naar de Olijfberg. Vanaf de Olijfberg hebben we mooi zicht op de tempelberg met daarop de Rotskoepel en de El Aqsa moskee. Het zonlicht weerkaatst op het dak van de rotskoepel. Donkere regenwolken op de achtergrond zorgen nog voor wat extra contrast. Het contrast tussen licht en donker krijgt nog een ander accent als je bedenkt dan op de tempelberg nu een heiligdom van de Moslims staat.
Dominus Flevi / Hof van Gethsemané
Te voet gaan we nu de olijfberg af. We nemen even de tijd om bij het kerkje Dominus Flevit, gebouwd in de vorm van een traan, het uitzicht nog wat op ons in te laten werken. Ook luisteren we hier een ogenblik naar een gedeelte uit de Bijbel. Voordat we verder gaan maken we eerst nog een groepsfoto. Al wandelend komen we vervolgens aan bij de hof van Gethsemané. In deze tuin staan nog enkele zeer oude olijfbomen, die uit de eerste eeuw stammen. De kerk in de hof bevat een steen waarop volgens de overlevering de Heere Jezus heeft geweend en waar zijn zweet tot bloed werd. Voor veel pelgrims een heel bijzondere plaats. Inmiddels is het gaan regenen. Onder een zee van parapluschermen lopen we weer verder. Voor wie geen paraplu heeft is er de mogelijk er een te kopen bij één van de vele verkopers die opeens allemaal graag ‘umbrella, umbrella’ willen verkopen.
Bethesda
Intussen zijn we in het Kidrondal aangekomen en gaan we weer stijgen om Jeruzalem binnen te komen.
Door de leeuwenpoort gaan we de stad binnen. De eerste plaats waar we heen gaan is Bethesda. Hier is veel archeologisch onderzoek gedaan. De plaats van de vijvers van Bethesda is goed te zien. In de tijd van de tempeldienst werden hier de dieren voor het offer gewassen en in de tijd van de Heere Jezus was dit de plaats waar Hij de man genas die 38 jaar ziek was geweest. Bij deze vijvers staat de st. Anna kerk, gebouwd door de Room Katholieke Kerk ter herinnering aan de geboorte van Maria, de moeder van Jezus. Het is een kerk met een mooie akoestiek. Spontaan wordt hier ook door verschillende mensen gezongen. Ook de leden van de cantorij zingen één van de nummers uit hun repertoire. Met acht personen vormen ze tijdens deze reis precies een dubbelkwartet. Psalm 46 wordt door hen gezongen. God is onze burcht. Wat een prachtige psalm! Wij mogen onze toevlucht nemen tot Hem die ons wil behoeden. Wat heerlijk dat wij geen heil en zekerheid hoeven te zoeken in een pelgrimage naar Jeruzalem of iets dergelijks. Omdat een groep van ruim 40 personen te groot is voor de nauwe Via Dolorosa, wordt de groep gesplitst.
Via Dolorosa
Via de Via Dolorosa gaat het richting de grafkerk. Onderweg zien we de plaatsen waar de diverse stadia van Christus lijden onder aandacht worden gebracht. Van de ene plaats is met meer zekerheid te zeggen dat die historisch juist is, dan een andere. Zo is het bijvoorbeeld wel zeker dat de plaats waar de zogenaamde ‘ecce homo’ boog staat, de plaats is waar het paleis van Pilatus heeft gestaan. De plaats echter waar Jezus zou zijn gegeseld, als ook de plaats waar Simon gedwongen werd het kruis te dragen zijn niet met zekerheid aan te wijzen. De Via Dolorosa is een druk en smal straatje met aan weerszijde de winkeltjes. De verkopers prijzen graag hun waren aan je aan. Ergens halverwege komt een groep pelgrims ons zingend tegemoet. Een paar mannen sjouwen een kruis mee… Het regent nog steeds.
De tocht eindigt bij de Heilige grafkerk. Een erg complex gebouw wat betreft inrichting en bouwlagen. Van de ene kapel kan je doorlopen naar dan andere. Bij binnenkomst wordt de aandacht als eerste getrokken naar een steen. Het verhaal gaat dat hierop het lichaam van Jezus is gewassen en gebalsemd is voordat Hij werd begraven. Stoffig zal die steen wel niet zijn, met zoveel mensen die er telkens met doekjes over wrijven e.d… Middenin de volgende zaal staat het rondom uit de rotsen vrijgehakte graf van Jezus. Het graf zelf is vervolgens aan de buitenzijde rondom afgetimmerd tot een soort van houten huisje. Veel lampjes en kaarsen zorgen voor een bijzondere sfeer. Een lange rij pelgrims heeft zicht voor de ingang gevormd die graag even naar binnen willen. Onvoorstelbaar wat een bezoek aan deze plaats bij zoveel pelgrims teweegbrengt. Zelf sta je daar als nuchtere Nederlander. Je hart huilt en je wilt het ze allemaal wel toeroepen: “Hij is hier niet, want Hij is opgestaan”.
Een heel andere sfeer ademt de Lutherse kerk een klein stukje verderop. Een kerk vrij van lampjes, beelden en dergelijke. Even tot rust en bezinning komen. De beheerder of koster probeert ons intussen wel te overtuigen van het mooie uitzicht vanaf de toren. Hij heeft zelfs speciaal de deur naar de toren voor ons open gemaakt. Echt waar. En, o ja, hij zou het bijna vergeten te zeggen, het kost slechts 5 sheqel (= ongeveer 1 euro). Nou, vooruit dan maar, met vier man beklimmen we de toren. En inderdaad, het uitzicht over de stad is heel mooi. Ook mooi zicht op het tempelplein, waar de zon, die inmiddels weer is gaan schijnen, weer de gouden rotskoepel laat blinken.
Weer met beide voeten op de grond is het hoog tijd om iets te gaan eten. We strijken neer bij zaakje waar we een falaffel of laffa naar binnen werken. Na deze innerlijke versterking lopen we richting de Klaagmuur.
Klaagmuur
Voordat we op het plein voor de Klaagmuur kunnen komen moeten we eerst een scan-poortje door. Gelukkig zonder problemen. Bij de Klaagmuur zien we heel wat Joden hun gebeden doen. Hier bij de Klaagmuur de Joden het dichtst bij de vroegere tempel en is het voor hen een zeer bijzondere plaats om tot God te bidden. Hoe dichter bij het vroegere heilige der heiligen, hoe meer verbondenheid of hoe groter de mystieke ervaring. Waar precies het Heilige der Heiligen precies gestaan heeft op de tempelberg is niet bekend. Om die reden hebben de rabbijnen dan ook besloten dat het voor Joden niet toegestaan op het tempelplein, achter de muur, te komen. Dit om te voorkomen dat ze de heiligheid van God zouden krenken door op de plaats te lopen waar vroeger het Heilige der Heilige daadwerkelijk was. Die heiligheid van God is voor de Joden namelijk nog steeds daar aanwezig. De muur zelf bestaan uit enorme grote blokken steen, die op hun plaats zijn gebracht door ze het laatste deel op loden balletjes snel en nauwkeurig op hun plaats te rollen. Lag de steen op zijn plaats, dan werden de bolletjes lood geplet door het gewicht van de steen en was er geen beweging meer in te krijgen. Deze grote stenen stammen uit de tijd van de tweede tempel, door Herodus de Grote uitgebreid en verfraaid.
Inmiddels is het ook weer hoog tijd om terug naar het hotel te gaan om ons klaar te maken voor de sabbat.
Synagogediensten
Voor het bijwonen van een dienst in een synagoge wordt de groep ook weer gesplitst. Zo woont een groep de viering van het aanbreken van de sabbat bij de Klaagmuur bij. De andere groepen worden ondergebracht bij vier verschillende synagogen. Eén in het plaatsje Ramoth, vlakbij Jeruzalem en drie andere groepen bij diverse synagogen in Jeruzalem. Bijzonder is dat na het bijwonen van de diensten we bij gezinnen uitgenodigd zijn om de sabbatmaaltijd bij te wonen. Dit is een feestelijke maaltijd die, net als de dienst inde synagoge, staat in het teken van het vieren dat de nieuwe sabbat. Lecha dodi!
Over het bijwonen van de dienst en de gastvrijheid van de Joodse gezinnen valt nog veel te schrijven. Maar die verhalen bewaren we maar voor thuis.
Iedereen die dit leest: hartelijke groeten vanuit Israel!
En uiteraard een speciale groet voor Petra, Gideon en Prisca.
Nico Cornet
Tijd voor een groepsfoto:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten